Warm Welkom Weekend
Door: Emma
Blijf op de hoogte en volg Emma
20 Juli 2014 | Zuid-Afrika, Pretoria
Sawubona! (Hallo in Zulu)
Alweer een blog van mij. Er gebeurt zoveel dat ik het anders allemaal niet meer kan onthouden.
Donderdag was de eerste introdag. Verschillende mensen vertelden over de activiteiten op de universiteit en er werd ook veel gepraat over de (on)veiligheid.
De activiteiten maakten ons allemaal erg enthousiast en we zijn zeker van plan om aan een paar deel te nemen. Een van de activiteiten was een braai, waarvan we er die avond meteen zelf eentje georganiseerd hadden.
Het is een typisch Zuid-Afrikaans fenomeen: iedereen neemt lekker eten en drinken mee, een iemand regelt een barbecue (van twee vierkante meter ongeveer) en er is muziek en veel gezelligheid.
Wat de veiligheid betreft werden we wel een beetje bang gemaakt. Er werd ons verteld dat we nooit alleen moeten lopen, ook niet over de campus en ook niet overdag. Je moet altijd op je hoede zijn.
Dit hebben we helaas dit weekend al mogen ervaren, dat zal ik straks vertellen.
Na de informatieochtend zijn we naar een bejaardenhuis gegaan. Het was een erg mooi tehuis met uitzicht over de stad en, no offence, alleen maar blanke mensen. Wij waren hier in het teken van Mandela Day (een dag later). Ze noemen dit de 67 minutes activity en dit betekent dat we 67 minuten met mensen moesten praten 'to add value in somebody elses life'. Wat zijn de bejaarden hier bijdehand zeg, ongelofelijk!
Op vrijdag kregen we een Soweto tour. Soweto staat voor South West Townships. Dit zijn de sloppenwijken van Jo'burg. Zelf noemen de Afrikanen het: Sofasonke. Dit betekent 'We will die together'.
In deze townships leven 2,5 miljoen mensen erg dicht op elkaar.
We hebben in Soweto ook het huis van Nelson Mandela bezocht. Dit was erg bijzonder omdat het Mandela Day was (de dag dat Mandela jarig is) en dit was natuurlijk de eerste keer na zijn sterven. Het is bijzonder om te zien hoe groot de liefde voor Mandela is, maar wel terecht.
Zaterdag zijn we met de meeste meiden en een jongen het centrum van Pretoria gaan verkennen. We hebben hiervoor de trein genomen. Wat een modern gebeuren zeg. Ook al zeggen de Afrikanen zelf dat hun land developing is en Europa al developed is, hiermee lopen ze echt een paar stapjes op ons voor.
Het centrum viel wel wat tegen. Weinig winkels, geen terrasjes en maar dertien blanke mensen: wij. Dit hoeft in principe geen probleem te zijn, maar we vielen wel heel erg op nu.
We zijn vijf kilometer naar de Union Buildings gelopen, om vervolgens zelf de grootste attractie te zijn. Tessa, Louise en ik zaten te wachten op de rest in het gras (niet heel boeiend dus) en toen wilden allerlei mensen met ons op de foto of foto's van ons maken. Zin om terug te lopen hadden we niet dus nadat we gegeten hadden bij Wimpy zijn we met de taxi naar de trein gegaan. Drie meiden en de jongen wilden echter wel lopen en dit hebben ze geweten.. Ze zijn onderweg bedreigd met messen en de jongen heeft zijn bezittingen af moeten geven doordat hij het opnam voor de meiden. Het gekke is dat het in een straat gebeurde waar veel auto's reden, het was gewoon overdag en ze liepen met z'n vieren.
De andere jongens die zelf een verkenningsrondje maakten hadden ook zoiets meegemaakt. Een man met een boodschappentas in zijn hand liep tegen een van de jongens aan en liet de boodschappen vallen, om vervolgens boos te worden op de jongens. Ze begonnen helemaal aan hem te duwen en trekken als afleidingsmanoeuvre om zijn portemonnee te pakken. Gelukkig had hij het op tijd door en heeft hij ze van zich afgeduwd.
Toen we terugkwamen in het huisje bleek ook nog dat de iPad van een van de meiden door het raam heen gestolen was. Dat we zelfs in ons door hekken omringde verblijf niet meer veilig waren voelde niet goed. We hebben alles meteen bij de bewaking gemeld en zij zouden wat meer surveilleren, gelukkig.
Al met al een shocking day, waarin het besef dat we niet zo veilig waren als in Europa hard aankwam.
Toch zijn we 's avonds uit te gaan om even de stress eruit te dansen en te vergeten wat er gebeurd was. We gebruiken hier het Tough Body System, allemaal gearmd samen uit-samen thuis. Gelukkig is alles goed gegaan en hebben we een leuke avond R&B gehad. Het is grappig dat de meiden hier heel open zijn naar ons toe. In Nederland is er altijd een beetje strijd of concurrentie tussen de meiden maar hier danst iedereen gewoon samen, heel leuk! Ook is het leuk dat de jongens zo goed kunnen dansen, weer eens wat anders dan de klompendans.
Vanochtend hebben we voor het eerst lekker uitgeslapen en zijn we met een paar meiden naar Brooklynn Mall gegaan. Wat een wereld van verschil met downtown Pretoria zeg! De enige donkere mensen waren de werknemers en er liep overal beveiliging rond.
In Nederland zou ik er niet eens over nadenken maar wat was het lekker om je weer even 'veilig' te voelen.
Ik heb hier ook een Afrikaanse simkaart gekocht. Mochten er mensen zijn die mijn Afrikaanse nummer of adres willen, laat gewoon even een berichtje achter ;).
Toen we terugkwamen in Tuksdorp zagen we wel iets heel geks gebeuren. Bij het huisje tegenover ons stond een bewaker te springen met zijn armen door het raam heen. Een andere bewaker stond erbij. Ongelofelijk dat je de mensen die je zou moeten kunnen vertrouwen zoiets ziet doen. We hebben dit meteen gemeld, maar de bewakers konden zich 'verantwoorden'. Het blijft vreemd..
Hopelijk hebben we ons portie nu al gehad voor de komende vijf maanden. Dit weekend was voor ons in ieder geval een wake up call om goed op te letten en geen onnodige risico's te lopen.
Morgen beginnen de lessen dus dan begint het echte leven, met een schone lei. Ik heb de les Humanitarian law helaas moeten droppen omdat het tegelijk viel met een andere les. In plaats hiervan ga ik nu Afrikaans volgen, voor de fun.
Tot slot wil ik jullie bedanken voor alle reacties. Ik word er iedere keer weer blij van. Ook wil ik nog even laten weten dat iedereen hier ook erg onder de indruk is van de vliegtuigramp en dat we het op de voet volgen. Ik wens iedereen in Nederland veel sterkte toe en hoop dat het recht zal zegevieren of dat karma zijn werk zal doen.
Totsiens! X
Alweer een blog van mij. Er gebeurt zoveel dat ik het anders allemaal niet meer kan onthouden.
Donderdag was de eerste introdag. Verschillende mensen vertelden over de activiteiten op de universiteit en er werd ook veel gepraat over de (on)veiligheid.
De activiteiten maakten ons allemaal erg enthousiast en we zijn zeker van plan om aan een paar deel te nemen. Een van de activiteiten was een braai, waarvan we er die avond meteen zelf eentje georganiseerd hadden.
Het is een typisch Zuid-Afrikaans fenomeen: iedereen neemt lekker eten en drinken mee, een iemand regelt een barbecue (van twee vierkante meter ongeveer) en er is muziek en veel gezelligheid.
Wat de veiligheid betreft werden we wel een beetje bang gemaakt. Er werd ons verteld dat we nooit alleen moeten lopen, ook niet over de campus en ook niet overdag. Je moet altijd op je hoede zijn.
Dit hebben we helaas dit weekend al mogen ervaren, dat zal ik straks vertellen.
Na de informatieochtend zijn we naar een bejaardenhuis gegaan. Het was een erg mooi tehuis met uitzicht over de stad en, no offence, alleen maar blanke mensen. Wij waren hier in het teken van Mandela Day (een dag later). Ze noemen dit de 67 minutes activity en dit betekent dat we 67 minuten met mensen moesten praten 'to add value in somebody elses life'. Wat zijn de bejaarden hier bijdehand zeg, ongelofelijk!
Op vrijdag kregen we een Soweto tour. Soweto staat voor South West Townships. Dit zijn de sloppenwijken van Jo'burg. Zelf noemen de Afrikanen het: Sofasonke. Dit betekent 'We will die together'.
In deze townships leven 2,5 miljoen mensen erg dicht op elkaar.
We hebben in Soweto ook het huis van Nelson Mandela bezocht. Dit was erg bijzonder omdat het Mandela Day was (de dag dat Mandela jarig is) en dit was natuurlijk de eerste keer na zijn sterven. Het is bijzonder om te zien hoe groot de liefde voor Mandela is, maar wel terecht.
Zaterdag zijn we met de meeste meiden en een jongen het centrum van Pretoria gaan verkennen. We hebben hiervoor de trein genomen. Wat een modern gebeuren zeg. Ook al zeggen de Afrikanen zelf dat hun land developing is en Europa al developed is, hiermee lopen ze echt een paar stapjes op ons voor.
Het centrum viel wel wat tegen. Weinig winkels, geen terrasjes en maar dertien blanke mensen: wij. Dit hoeft in principe geen probleem te zijn, maar we vielen wel heel erg op nu.
We zijn vijf kilometer naar de Union Buildings gelopen, om vervolgens zelf de grootste attractie te zijn. Tessa, Louise en ik zaten te wachten op de rest in het gras (niet heel boeiend dus) en toen wilden allerlei mensen met ons op de foto of foto's van ons maken. Zin om terug te lopen hadden we niet dus nadat we gegeten hadden bij Wimpy zijn we met de taxi naar de trein gegaan. Drie meiden en de jongen wilden echter wel lopen en dit hebben ze geweten.. Ze zijn onderweg bedreigd met messen en de jongen heeft zijn bezittingen af moeten geven doordat hij het opnam voor de meiden. Het gekke is dat het in een straat gebeurde waar veel auto's reden, het was gewoon overdag en ze liepen met z'n vieren.
De andere jongens die zelf een verkenningsrondje maakten hadden ook zoiets meegemaakt. Een man met een boodschappentas in zijn hand liep tegen een van de jongens aan en liet de boodschappen vallen, om vervolgens boos te worden op de jongens. Ze begonnen helemaal aan hem te duwen en trekken als afleidingsmanoeuvre om zijn portemonnee te pakken. Gelukkig had hij het op tijd door en heeft hij ze van zich afgeduwd.
Toen we terugkwamen in het huisje bleek ook nog dat de iPad van een van de meiden door het raam heen gestolen was. Dat we zelfs in ons door hekken omringde verblijf niet meer veilig waren voelde niet goed. We hebben alles meteen bij de bewaking gemeld en zij zouden wat meer surveilleren, gelukkig.
Al met al een shocking day, waarin het besef dat we niet zo veilig waren als in Europa hard aankwam.
Toch zijn we 's avonds uit te gaan om even de stress eruit te dansen en te vergeten wat er gebeurd was. We gebruiken hier het Tough Body System, allemaal gearmd samen uit-samen thuis. Gelukkig is alles goed gegaan en hebben we een leuke avond R&B gehad. Het is grappig dat de meiden hier heel open zijn naar ons toe. In Nederland is er altijd een beetje strijd of concurrentie tussen de meiden maar hier danst iedereen gewoon samen, heel leuk! Ook is het leuk dat de jongens zo goed kunnen dansen, weer eens wat anders dan de klompendans.
Vanochtend hebben we voor het eerst lekker uitgeslapen en zijn we met een paar meiden naar Brooklynn Mall gegaan. Wat een wereld van verschil met downtown Pretoria zeg! De enige donkere mensen waren de werknemers en er liep overal beveiliging rond.
In Nederland zou ik er niet eens over nadenken maar wat was het lekker om je weer even 'veilig' te voelen.
Ik heb hier ook een Afrikaanse simkaart gekocht. Mochten er mensen zijn die mijn Afrikaanse nummer of adres willen, laat gewoon even een berichtje achter ;).
Toen we terugkwamen in Tuksdorp zagen we wel iets heel geks gebeuren. Bij het huisje tegenover ons stond een bewaker te springen met zijn armen door het raam heen. Een andere bewaker stond erbij. Ongelofelijk dat je de mensen die je zou moeten kunnen vertrouwen zoiets ziet doen. We hebben dit meteen gemeld, maar de bewakers konden zich 'verantwoorden'. Het blijft vreemd..
Hopelijk hebben we ons portie nu al gehad voor de komende vijf maanden. Dit weekend was voor ons in ieder geval een wake up call om goed op te letten en geen onnodige risico's te lopen.
Morgen beginnen de lessen dus dan begint het echte leven, met een schone lei. Ik heb de les Humanitarian law helaas moeten droppen omdat het tegelijk viel met een andere les. In plaats hiervan ga ik nu Afrikaans volgen, voor de fun.
Tot slot wil ik jullie bedanken voor alle reacties. Ik word er iedere keer weer blij van. Ook wil ik nog even laten weten dat iedereen hier ook erg onder de indruk is van de vliegtuigramp en dat we het op de voet volgen. Ik wens iedereen in Nederland veel sterkte toe en hoop dat het recht zal zegevieren of dat karma zijn werk zal doen.
Totsiens! X
-
20 Juli 2014 - 20:15
T' Marja:
Hoi Emma, wat een akelige belevenissen voor jullie. Je kunt sommige dingen ook niet goed inschatten vanuit ons (redelijk) veilige landje. Totaal anders dan je bedenkt. In ieder geval een fijne week toegewenst en ik wil graag jouw adres. Liefs van ons, xx -
20 Juli 2014 - 20:35
Marianne Van W.:
Hoi Emma, Indrukwekkend hoe anders je leventje nu is. Sterkte met alles en geniet er ook van, je zult straks een hele ervaring rijker zijn. Gr. Marianne
-
20 Juli 2014 - 20:49
Esther V. L.:
Hè Emma, wat een hoop gebeurt zeg. Hoop dat dit het was en het vanaf nu alleen maar leuk is. Blijf wel op je hoede, liefs Esther -
20 Juli 2014 - 21:49
Stijn Van Wijk:
He Em, hier genieten wij lekker van het weer jij vast ook wel. Ik ben vrijdag naar het strand geweest met Daniël, Maurits en Stan. Zaterdag zijn we aan de kamer geweest we hebben al vast gewit en schoongemaakt en morgen gaan al vast het AJAX behangen. Vandaag kwamen ook nog Hugo en Petra en Arne lekker bbq het was lekker.
DIKKE KUS STIJN -
20 Juli 2014 - 22:07
JC:
Hoi Em
Wat een verhaal, TBS betekent in Nederland toch hetzelfde ?
Goede les in de afgelopen dagen, let goed op jezelf, op je spullen en vooral let goed op JEZELF!
Hoeveel lessen heb je per week?
ps al een tennispartner gesport?
Liefs Dad
-
20 Juli 2014 - 22:18
T Iné:
Ha Em, wat een verhalen zeg! Deze week echt beginnen, veel succes, en plezier.
Liefs van ons
-
21 Juli 2014 - 18:08
Rozeline:
Hee em! Nog veel plezier he! -
27 Juli 2014 - 22:07
Mies:
Hee Emsie, heerlijk om al je verhalen even te leren, en wat heb je al veel meegemaakt! Ik ben bij voor je dat je het zo naar je zin hebt en let op jezelf en geniet ervan! Ook superleuk dat je lekker veel kan sporten daar voor zo'n spo(r)tprijsje! Kijk alweer uit naar je volgende blog! Dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
